Zwangerschap week 33 & 34: goed nieuws & waggelmodus is AAN

Er zijn alweer drie weken voorbij sinds de laatste update en dat betekent dat het einde nu écht in zicht is!

Laat ik beginnen met het meest spannende wat ons afgelopen week te wachten stond en dat was de extra groeiecho. Omdat er vorige keer werd geconstateerd dat onze kleine meid in twee weken maar weinig gegroeid was en ze sowieso iets kleiner dan gemiddeld was, werd er besloten dat er nog een groeiecho aan te pas moest komen.

P-waarde

Eerst nog even iets meer over die groei, want ik snap dat sommigen van jullie zich misschien afvragen hoe dit wordt gemeten en waar dit op wordt gebaseerd. De lengte van het kindje is niet in zijn geheel te meten dus nemen ze de omtrek van het buikje, het hoofdje en de lengte van het bovenbeentje. De uitslag hiervan wordt uitgedrukt in een P-waarde (ik leg het even in mijn eigen Jip en Janneke-taal uit). De p-waardes lopen van 1 tot 100 waarbij 1 een heel erg klein kindje is en 100 een heel erg groot kindje. P50 is een gemiddeld kindje. Na de eerste groeiecho had ik een keurige P40, niks aan het handje dus. De vervolgecho toonde ineens een behoorlijke daling van de P-waarde, namelijk een P25. Dit vonden ze niet meteen verontrustend maar wilden ze wel graag in de gaten houden. Zou de volgende echo weer een daling laten zien dan wilden ze me liever onder controle van het ziekenhuis houden.

Afijn, afgelopen dinsdag was het zo ver. Toch wel een beetje zenuwachtig ging ik samen met mijn vriend naar het ziekenhuis. Want wat als ze nu weer niet tevreden waren? Wat zou dat betekenen? En in hoeverre zou het allemaal kloppend zijn? Ik weet inmiddels dat ook echo-apparaten een bepaald afwijkingspercentage hebben. Ik besloot me er maar niet te druk om te maken en gewoon het moment van de echo af te wachten.

Goed nieuws

Het duurde even voordat ik aan de beurt was maar toen ik eenmaal aan het echoapparaat lag werd ik al gauw gerustgesteld. “Het ziet er allemaal goed uit hoor. Voldoende gegroeid in de afgelopen twee weken.”

Ons kindje kwam deze keer op een P30 uit. Nog maar een klein beetje onder het gemiddelde dus! Over vier weken willen ze nog een laatste echo (als ze dan nog niet geboren is natuurlijk), gewoon voor de zekerheid.

Waggelmodus aan

De beruchte waggelpas is inmiddels ingetreden en dat betekent dat je als je mij tegenkomt het lijkt alsof je een pinguïn ziet lopen die in z’n broek gepoept heeft. Het ergst is het als ik net uit de auto ben opgestaan, omdat ik daar gigantisch stijf van word en opstaan bovendien bij mij vaak een harde buik tot gevolg heeft. In het begin probeerde ik mijn waggelpas te verbloemen maar nu kan het me ook niks meer schelen. Soms krijg ik een bemoedigend knikje van andere vrouwen als ik door de supermarkt loop te strompelen ten teken dat zij precies weten hoe ik me voel. Hoewel het er dus niet zo charmant uitziet is het wel de manier van lopen die het minst pijnlijk is.

35 weken zwanger

Druk druk druk!

Ik heb het weer lekker gepland met een zwangerschap die op z’n einde loop rond september/oktober, want voor een blogger is dat zo’n beetje de drukste tijd van het jaar samen met de decembermaand. Dat betekent dat ik komende maand nog een hoop afspraken buiten de deur heb staan die voor het grootste gedeelte allemaal in Amsterdam zijn. Ik probeer het zo te plannen dat ik niet een hele dag op pad ben, maar bijvoorbeeld alleen de middag van 12.00 tot 18.00. Dan hoef ik ’s ochtends in ieder geval niet zo te haasten en ben ik ’s avonds rond etenstijd weer terug. Zoals het er nu naar uit ziet heb ik het weekend van 30 september mijn laatste werkgerelateerde afspraak en kan ik hopelijk daarna nog zo’n twee weekjes thuis relaxen.

Fysiek

Over het algemeen voel ik mij fysiek vrij fit maar ik merk wel dat hoe meer lichamelijke inspanning ik overdag heb gehad, hoe pijnlijker en beurser mijn lichaam ’s avonds aanvoelt. Vooral rond mijn stuit krijg ik dan vreselijke last, dit is blijkbaar nog steeds een zwakke plek. Gisteren heb ik bijvoorbeeld vrij veel gebukt vanwege het schoonmaken en dan kan ik aan het einde van de dag echt niet meer op of om. Ik wilde James een kus geven toen ‘ie in zijn bed lag maar kwam daarna niet meer omhoog.

Collegabloggers babyboom

Ik vind het zo leuk om te zien dat er om me heen een heleboel collegabloggers zijn die of al zijn bevallen (Kelly, Joyce, Odile en Elisabeth), of bij wie dat heel binnenkort gaat gebeuren (Tamara, Andrea). Het voelt ook wel gezellig ofzo, om met deze lieve vrouwen in hetzelfde schuitje te zitten. Het is elke ochtend weer even spannend als ik mijn social media open om te zien of er al weer een van ons haar kindje heeft verwelkomd.

Volg me ook op Instagram!

Tot zover deze update. Hoeveel zullen er nog volgen? Zou het er nog maar één zijn? Of toch twee? We gaan het zien!