Zoals het klokje thuis tikt.. Een jaar in een grotemensenhuis

Na drie jaar in verschillende steden in verschillende appartementen te hebben gewoond, betrokken wij vorig jaar december dan eindelijk ons gedroomde ‘grotemensenhuis’. Deze was een stukje verder bij de stad vandaan, in een wijk waarvan ik nooit had verwacht daar al op mijn 25ste terecht te komen.

Stadswoning

In de zomer van 2016 besloten we dat onze gezinssamenstelling niet langer geschikt was voor een appartement van 80m2 in de stad. Hoezeer ik altijd ook genoot van de wandelingetjes met de kinderwagen naar het centrum van Arnhem, ik heb altijd al wel geweten dat we hier niet voor eeuwig de voordelen van in konden blijven zien. Toen James minder graag in de buggy wilde – dat kwam toen hij een jaar of 2 was – waren die wandelingetjes naar de stad ineens niet zo ideaal meer. Een supermarkt had ik bovendien niet direct in de buurt. Daarvoor moest ik een behoorlijk eind fietsen en ook dat bleek later met een peuter van twee niet zo handig te zijn, zeker niet als er weekboodschappen gedaan moeten worden (met de auto kon ook wel, maar dat was minstens 10 minuten omrijden, iets met een ongelukkige stadsring).

Parkeerplek

Ook parkeerplek was altijd een dingetje bij onze appartementen, zowel in Haarlem als in Arnhem. Zelf beschikten we over 1 parkeerplek ondergronds, maar niet zelden moest bezoek hun auto kwijt in de parkeergarage van de stad á €2,85 per uur of ze moesten een half uur rondjes rijden in de hoop dat iemand uit onze straat – die slechts drie niet-vergunninghouders plekken bevatte – zou vertrekken.

Woonwijk

Als plussend en minnend kwamen we erachter dat een woning buiten de stad in een kindvriendelijke woonwijk meer bij onze levensfase en bij ons gezin zou passen. Hoewel ik in eerste instantie een beetje weerstand voelde tegen het idee van een nieuwbouwwijk, ging ik uiteindelijk toch overstag. Na heel wat bezichtigingen vielen we voor een woning uit 2005, in een plaats vlakbij Arnhem.

Wennen

In het begin moest ik best even wennen, dat geef ik toe. Als je de reuring van de stad gewend bent dan is het een behoorlijke overgang wanneer je ineens in een woonwijk zit waar het overdag gewoonweg stil is omdat iedereen naar zijn werk is. En eerlijk is eerlijk, ik miste de korte afstand tot het centrum toch wel. Mijn vriend en ik konden altijd lopend naar ons favoriete restaurant of even een ijsje halen en natuurlijk is het – behalve voor je portemonnee – ideaal als je binnen tien minuten middenin de Zara stad staat.

Waarderen

Na enkele weken ging ik onze rustige en kindvriendelijke woonwijk steeds meer waarderen. Bovendien zit alles binnen handbereik. Het bos is hier slechts vijf minuten vandaan, de speeltuin zit op 100 meter loopafstand, een groot medisch centrum zit praktisch naast mijn huis en de peuterspeelzaal is al eveneens op steenworpafstand.

Ruimte

Niet alleen de buurt, maar ook ons huis vind ik bijzonder fijn. 140m2 als je 80m2 gewend bent is een behoorlijke vooruitgang! Ik heb een fijne plek om te werken, de was te doen, we hebben ruime slaapkamers en ook de woonkamer is lekker breed. Op zolder hebben we bovendien enorme schotten waar we veel meuk van onszelf en van de kinderen achter kwijt kunnen.

Keuken

Ik heb een open keuken met ‘barretje’ die ik altijd zo graag wilde en het is een verademing om veel afzetruimte te hebben en vanaf iedere hoek de kinderen in de gaten te kunnen houden. Wel denken we er over na om de keuken te zijner tijd aan te passen gezien de kleur en de materialen niet helemaal onze stijl zijn en het geheel een beetje gedateerd aandoet. Ik ben me al een beetje aan het oriënteren en heb mijn oog laten vallen op deze keukenstijl met betonlook. Misschien in combinatie met hout zodat het geheel nog steeds wel warm aandoet.

Tuin

Een tuin is eveneens iets wat ik in mijn appartementen altijd gemist heb. Nu heb er eentje met loungeset en al (gekocht vorig jaar bij Intratuin), waar we in de zomer hele dagen op doorbrengen. Nu liggen de kussens nog even achter slot en grendel, maar zodra de temperatuur weer boven de 15 graden komt dan ben ik de eerste die ze weer in positie brengt!

Heimwee

Heel af en toe, als ik een vriendinnetje van de trein moet halen en ik langs mijn oude appartement rijd dat aan het station grenst, dan heb ik nog wel eens heimwee. Want wat was het een fijne stek en wat hebben we daar ook een leuke tijd gehad.

Maar nu ik dan weer zo om me heen kijk in mijn grotemensenhuis, dan weet ik weer dat dit de allerbeste keuze is geweest.

Woon jij in een woonwijk of in de stad?

Bevat betaalde content