Mijn uitspraken tijdens de bevalling

Oh jongens, zijn er nog dingen die ik NIET met jullie gedeeld heb aangaande mijn bevalling? Jawel, die zijn er! Deze keer heb ik mijn uitspraken van tijdens de bevalling op een rijtje gezet.

“Auw auw auw auw auw!” In het begin was ik zo de draad kwijt dat ik niet meer wist hoe ik moest puffen. Mijn verloskundige was ergens anders checks aan het doen en mijn vriend kreeg het puffen samen met mij niet voor elkaar. Dit resulteerde in alleen maar keiharde auw-kreten van mij. Toen de verloskundige weer binnenkwam vroeg ze zich af waar ik nou in hemelsnaam mee bezig was. Ze zei dat dit auw roepen me veel meer energie kostte dan het puffen.

Waar blijft mijn moeder?! Hoe mijn vriend ook zijn best deed, ik wachtte met smart op mijn moeder omdat ik dacht dat ik het puffen met haar beter op zou kunnen pakken. En inderdaad, ze kwam binnen gestormd, pleurde haar tassen in een hoek en sommeerde mij resoluut om nu echt eens even fatsoenlijk te gaan puffen. En zo geschiedde, zij deed het voor en ik deed haar na.

“Ik wil slapen!!” Dit heb ik tijdens het persen denk ik wel zo’n 50 keer geroepen en dan overdrijf ik niet. Ik was zo ontzettend uitgeput, dat ik alleen maar huilde hoe moe ik was en dat ik wilde slapen. Dit was trouwens ook nadat ik al een uur aan het persen was en James nog geen centimeter was opgeschoten. Nu vraag ik me echt af hoe ik die onzin over mijn lippen kon krijgen. Ik bedoel, alsof de artsen zouden zeggen “Joh Sanne wat vervelend, ga dan eerst maar even een powernapje doen en dan komen wij later wel weer terug.”

Tegen vriendlief: “washandje op mijn buik!!!” (hij weglopen om de washandjes onder de kraan te houden) “Nee niet weglopen kom hier!! (hij terugkomen nadat hij als speedy gonzalez de washandjes onder de kraan had gehouden) “NIET OP MIJN BUIK GEK!!” Laat ik het er maar op houden dat je tijdens je bevalling bij tijd en wijle nogal van de kaart bent en dus de meest random dingen uitkraamt.

“Knip me uit mijn shirt ik stik hier” Riep ik toen ik aan het verrotten was van de hitte toen ik eenmaal aan het persen was. Ik weet nog dat een van de assistenten riep: “weet je dat zeker?” Ik: “JA!” En zo werd ik en passant nog even uit mijn nachtjapon geknipt tijdens het persen. Toen ik vlak voordat ik naar huis ging mijn pyjama als een zielig hoopje uit de prullenbak zag hangen had ik wel een beetje spijt. Ik had hem zo graag willen bewaren ter nagedachtenis…

Ik kan het niet ik kan het niet!! Tsja, bevallen is natuurlijk niet iets wat je niet kunt ofzo. Maar als het zo lang duurt voordat er iets gebeurt qua ontsluiting dan krijg je toch het idee alsof je er niet voor gemaakt bent..

“Spuit me maar helemaal plat!” Mijn uitroep toen ik na 3 uur puffen nog geen enkele centimeter ontsluiting was opgeschoten. Ik was veel te gespannen volgens de verloskundige. Na nog een keer een uur puffen zonder resultaat nam ik de beslissing om een ruggenprik te nemen, het ging echt niet meer. Ik moest toen nog een uur wachten tot de anesthesist kwam en toen hij zijn verhaaltje begon over de risico’s heb ik geloof ik niet eens geluisterd maar alleen maar geroepen dattie me helemaal plat mocht spuiten.

Toen James op mijn borst werd gelegd heb ik heel vaak gezegd ‘hij is er, hij is er, hij is er’. Ik was zo overdonderd dat ik niks anders kon uitbrengen.

Uitspraak van mijn vriend na de bevalling: “Ehm schat, ik zou het heel erg begrijpen als je nu tegen me zou zeggen dat je het graag bij 1 kind wilt houden..”