Ik eindige het vorige deel met een behoorlijke cliffhanger, dus jullie hebben nog wat van mij te goed…
Wat vooraf ging…
“Eh liefie? Niet schrikken hoor maar ik heb hier een positieve zwangerschapstest in mijn handen.”
“Wat?! Dat kan toch niet?! WhatsApp me eens een foto van die test dan want jou kennende zal je vast weer al die streepjes en vakjes door elkaar hebben gehaald net als al die andere keren dat je ook dacht dat je zwanger was en dat je toen met je neus verkeerd op de beschrijving had gekek…”
Ik onderbrak hem.
“Schat, ik lul niet. Ik stuur je nu een foto van drie tests die ik gedaan heb.”
“Drie tests? Jezus San.. En waarom heb je die tests op eigen houtje gedaan?! Zulke dingen doe je toch met mij erbij?”
“Ik wilde je niet ongerust maken! De vorige keer staat me nog helder voor de geest, toen stonden we ook met z’n tweeën te klungelen met die gebruiksaanwijzing en hadden we ook niet goed gekeken. We hebben toen een uur in spanning gezeten. Dat tafereel wilde ik niet nog een keer..”
“Ik kom nu naar huis.”
“Dat hoeft niet schat, ik heb vanavond dat feestje en daar moet ik echt heen. Het zou al de zoveelste keer zijn dat ik die verjaardag af zeg, dat kan echt niet. We kunnen het er toch later over hebben? Ik ga niet dood ofzo.”
“Sanne, je blijft waar je bent. Ben je krankzinnig, we zijn er net achter dat je zwanger bent en jij wil vanavond vrolijk gaan lopen swingen op een feestje? Dat lijkt me niet helemaal een normale gang van zaken.”
En zo hingen we op. Ik was verward. Wist niet wat me overkwam en wist eigenlijk ook helemaal niet hoe ik me moest gedragen. Bovendien zouden mijn huisgenootjes ieder moment thuiskomen en ik had eigenlijk helemaal geen zin om iemand van deze situatie op de hoogte te stellen. Ik moest het immers zelf nog verwerken.
Ik was vriendlief net de foto van de drie tests aan het appen toen ik de deur hoorde open gaan. Huisgenootje stak haar hoofd al om de hoek om gedag te zeggen toen ze mijn verslagen gezicht zag. Haar ogen gingen van mij, naar de tests, weer naar mij en weer naar de tests. “Ben je zwanger?”
“Nee ik zit hier voor de lol…” Ik wilde eigenlijk een gevatte opmerking maken maar bij nader inzien was dit toch niet het juiste moment. Het huilen stond me nader dan het lachen.
Ze keek me meelevend aan. “Kan ik iets doen?”
“Nee dankje Lies, ik wacht op Robert. Die zal over twee uurtjes wel hier zijn.”
Lief als ze was regelde mijn huisgenootje wat te eten en te drinken en zat ze samen met mij de tijd uit totdat Robert thuiskwam.
Alsof de hele situatie niet erg genoeg was stond er die avond ook nog een hospitatieavond op de planning voor mijn oude kamer. In principe zou ik weg zijn en op de verjaardag van vriend K. zijn, maar nu bleef ik dus thuis en zou ik me de hele avond in mijn kamer moeten opsluiten omdat ik dus echt geen zin had om de hospitanten onder ogen te komen. We hadden afgesproken dat ze een van de andere kamers zouden bekijken zodat ik in alle rust op mijn eigen kamer kon verblijven.
Ondertussen kwam ook mijn andere huisgenootje thuis. Ik besloot haar niks te vertellen. Ze schonk zichzelf een wijntje in en pakte voor mij uit gewoonte ook een glas, god wat had ik daar zin in, tot ik me ineens besefte dat dat natuurlijk uit den boze is als je zwanger bent. Ik wuifde haar aanbod met een smoes weg en kreeg een knipoog van Lies, die natuurlijk al wel wist er speelde.
Eindelijk kwam Robert thuis. We zaten een tijdje stilzwijgend naast elkaar.
“En nu?” vroeg ik.
“Nou nu kunnen we dat midweekje Saalbach wel op onze buik schrijven..”
Door mijn tranen heen keek ik Robert met een scheef gezicht aan.
“Grapje toch schat. We moeten eerst maar eens naar de dokter om te kijken hoe lang je al zwanger bent.”
En zo geschiedde. De volgende dag ging ik naar de dokter. Hij stuurde mij meteen door naar een verloskundigenpraktijk waar ik een termijnecho kon laten doen. Ik zelf had echt geen idee hoe ver ik kon zijn. Aan mijn buik was nog niks te zien. Zo plat als een dubbeltje. Misschien een week of 3, 4?
Mijn vriend had de dag van de echo helaas een enorm belangrijke afspraak waar hij niet onderuit kon en dus ging Lies met mij mee. Zij was een van de weinigen die ervan wist.
We reisden af naar Amsterdam-West waar de verloskundigenpraktijk was. Nu voelde het wel allemaal heel erg echt. Alle folders over baby’s, borstvoedingsavonden, samen bevallen, hypo-birthing, kraamzorg, combinatietests en pufcursussen, er ging een hele nieuwe wereld voor me open.
Na een minuut of 10 wachten werd ik binnengeroepen. Mij werd verzocht in een hokje in de kamer mijn ondergoed uit te trekken zodat ik daarna meteen in de stoel kon plaatsnemen.
Een beetje ongemakkelijk ging ik liggen.
“Goed. Ben je er klaar voor Sanne? We maken een inwendige echo waarbij we gaan kijken hoe ver je al bent en of je in verwachting bent van een eenling of een meerling.”
“Sorry? Eenling of meerling? Dat betekent dat er ook nog een kans bestaat dat er meerdere vruchtjes bezig zijn zich in mij te ontpoppen?”
Holy mother of God. Dat was ik even vergeten.
De verloskundige schoof vakkundig een condoom om het echo-apparaat, deed er wat glijmiddel op, verzocht mij een diepe zucht te nemen en duwde vervolgens de koude plastic staaf langzaam richting mijn baarmoeder. Er zijn dingen die prettiger aanvoelen daarbinnen.
Enfin, haar ogen vlogen over het scherm. Het duurde even voordat ze wat zei.
“Dat ziet er goed uit. Geen buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Eén embryo in de baarmoeder. Mooi kloppend hartje. Vruchtwater ook prima en de moederkoek eigenlijk ook.”
Ik moest moeite doen om haar te volgen. Het enige wat ik zag waren de contouren van een wit half maantje op een zwarte achtergrond met nog iets daarbinnen wat heen en weer bewoog. Als je me gezegd had dat het een kikker was die een koprol deed dan had ik je ook geloofd. Ik besloot het maar niet te zeggen.
“En eh, kunt u ook zien hoe ver ik ben?”
“Ja hoor. Dat gaan we even opmeten.”
Ze trok een digitaal lijntje van kruin naar stuit. Toen ze dat zei klonk het alsof ze het al over een volgroeid mens had. Van kruin naar stuit..
“7 weken om precies te zijn.”
“Poe hee. Da’s toch iets verder dan ik had verwacht eerlijk gezegd.”
Toen ik de echo van de koprollende kikker ’s avonds aan vriendlief liet zien, welden er tranen op in zijn ogen.
To be continued..
30 reacties
Elisabeth
13/03/2016Mooi verhaal hoor, Sanne. Ik wacht met smart op het volgende deel!
Elisabeth onlangs geplaatst…Waar ik tegenop zie bij een volgende zwangerschap
Nicole
14/03/2016Oh wauw ik wist helemaal niet dat het een ongeplande zwangerschap was.. Wat heb je dit mooi verwoord!
Nicole onlangs geplaatst…En dan belt de peuterleidster je op: kom je kind halen
Nicole
14/03/2016Heel mooi geschreven. Ik ben benieuwd naar het volgende verhaal!
Nicole onlangs geplaatst…Het grote pannenkoeken-debacle
Kelly Caresse
14/03/2016Wat heb je dat toch weer mooi en pakkend beschreven, wat een hoop emoties komen er bij kijken, lijkt me heel heftig wanneer je hier niet op rekent, ik ben benieuwd naar het vervolg
Kelly Caresse onlangs geplaatst…10x ‘Zelluf doen’ momenten met mijn peuter
Channa
14/03/2016Mooi geschreven, ben heel benieuwd naar het volgende deel. Je schrijft het heerlijk weg.
Channa onlangs geplaatst…Hoeveel zakgeld geef je een kind?
Liset - Beautydagboek
14/03/2016Wat heb je dit mooi beschreven. Het lijkt me ontzettend heftig om ongepland zwanger te worden en alle emoties die erbij komen kijken. Een stukje onzekerheid, maar ook iets moois om naar uit te kijken :). Ik ga straks je eerste deel nog even lezen :).
Liset – Beautydagboek onlangs geplaatst…Fashion obsession | Reebok Classic sneakers
Kelly
14/03/2016Oww weer een open einde.. gemeen!! Vind het heerlijk om te lezen en je doet het echt heel leuk!!l
Kelly onlangs geplaatst…Hoe belangrijk een goede kraamverzorgende is.. Deel 1
Carlijn
14/03/2016Ik kreeg een beetje tranen in mijn ogen bij de laatste zin… Ik vind het zo ontzettend mooi hoe mannen emotioneel kunnen worden van een zwangerschap of van baby’s. Ik wacht weer reikhalzend op het vervolg. Ga je daarna een boek schrijven? Ja? Oké! 🙂
Carlijn onlangs geplaatst…3x nieuwe SENSAI-bodyproducten
Dorien
14/03/2016Mooi geschreven en zo pakkend. Ik ben benieuwd naar het vervolg!
Dorien onlangs geplaatst…MINDSET MONDAY #1 MIJN 5 BASIS TIPS VOOR EEN GELUK(KIGER) LEVEN!
Kim | Kimsbloglife
14/03/2016Mooi en meeslepend geschreven weer Sanne! Wel niet lief dat je ons nu weer laat wachten hoor, haha!
Kim | Kimsbloglife onlangs geplaatst…Shoplog H&M (home), Only,…
Wilma
14/03/2016prachtig, ik ben heel benieuwd naar het vervolg! Je kan mooi schrijven =)
Wilma onlangs geplaatst…Wat ik eet op een dag
Leonie
14/03/2016Alweer een cliffhanger, balen! Haha.. Ik vind het zo mooi hoe je t beschrijft..!
Leonie onlangs geplaatst…Mamashowt: Zwangerschapsoutfit #1 – Spring Walk
Rosanne
14/03/2016Opnieuw prachtig beschreven! Het lijkt mij voor jou en je vriend een erg heftige periode.
Wel balen dat je ons weer laat wachten haha.
Rosanne onlangs geplaatst…Bloggers theekransje #7
Tamara
14/03/2016Ahh ik kan niet wachten op het volgende deel!
Wat reageerde je vriend lief! En wat bijzonder he zo’n eerste echo!
Tamara onlangs geplaatst…Shoplogje Zeeman, Z8 en WE.
Mandy
14/03/2016Wat kun je toch prachtig schrijven. Erg heftig lijkt me deze situatie!
Elise Joanne
14/03/2016Je maakt mij mal!! Ooooh, ga door ga door ga door.. :O – super goed geschreven, wat heb je toch een talent vrouw, mijn hemel!
Angela - Mama met passie
14/03/2016Heel mooi geschreven, maar voor jullie natuurlijk een achtbaan waar je in terecht kwam. Ik wacht met smart op het volgende deel!
Angela – Mama met passie onlangs geplaatst…Hebben wij het echt zo zwaar? Wat dacht je van baby’s!
Manon
14/03/2016Mooi geschreven Sanne! Lijkt me best wel heftig, een onverwachte zwangerschap… Ben benieuwd naar part III!
Manon onlangs geplaatst…7x musthaves voor een dreumes
Jodi - liefthuis
14/03/2016Zo heerlijk beeldend geschreven, love it. Wat een verhaal. Mooi, ook die tranen aan het einde
Jodi – liefthuis onlangs geplaatst…Mama ontzwangert….9 maanden op en 9 maanden af…
Madelaine
14/03/2016Wat mooi en pakkend geschreven!
Anneleen
14/03/2016Wat fijn dat je in die periode zo’n goede vriendin had die met je mee kon. Lijkt me al vervelend genoeg dat Robert niet met je mee kon… Ik ben ook benieuwd naar het 3e deel 🙂
Anneleen onlangs geplaatst…Het nieuwe jaar in met een nieuwe site!
priscilla
14/03/2016Prachtig geschreven! Ik ben benieuwd naar het volgende deel, maar laat me niet te lang wachten hoor 🙂
priscilla onlangs geplaatst…About last week #9. Ongezond eten, wandelen en een druk weekend
Alie (die van Azië ja :-))
14/03/2016God, wat mooi omschreven weer. Ik smul van je verhalen vrouw!
*wacht met spanning op deel drie..*
Nathalie
14/03/2016Blijft toch bijzonder hoe dan ook!! Achtbaan van emoties en kijk nu! James alweer meer als 1 jaar oud!
Angela | Great Body & Skin
15/03/2016Wat heftig voor jou geweest Sanne om die echo alleen te doen lijkt me. Ongepland, maar wat een mooi cadeautje bleek dat kikkertje uiteindelijk! Mooie vent is het geworden.
Angela | Great Body & Skin onlangs geplaatst…Van Drinken Aan de Borst Naar Fulltime Kolven
Cassandra
15/03/2016Wat prachtig omschreven en wat heeft je vriend ontzettend lief gereageerd! Ik ben erg benieuwd naar het volgende deel!
Annemijn
15/03/2016Wat een rollercoaster aan emoties! Lijkt me heel indrukwekkend. Ik ben erg benieuwd naar deel drie.
Annemijn onlangs geplaatst…10 gekke feiten uit mijn ‘middelbare school tijd’
Yamina
15/03/2016Wat heftig.. Toch zeker niet als je daar niet op rekent. En dat je dan eerst zelf denkt dat je zo’n 3 a 4 weken zwanger bent en het er dan al 7 zijn.
Ik ben benieuwd naar het volgende deel.
Sonja
15/03/2016O ja, heel herkenbaar. En dan krijgen wij er twee 😉
Sonja onlangs geplaatst…5 Ikea hacks voor in de kinderkamer
Diantha
16/03/2016Ik kreeg er helemaal kippenvel van!! Kom maar snel op met alle volgende delen! 😀